Nanomateriały Obliczenia komputerowe/modelowanie

Wykorzystanie aparatury w inżynierii powierzchni (np. sensory)

Inżynieria powierzchni to dziedzina technologii, która w oparciu o zaawansowane techniki depozycji jak ALD, PVD czy CVD prowadzi do modyfikacji warstwy/warstw wierzchnich danego materiału oraz umożliwia nakładanie/wytwarzanie nowych powłok funkcjonalnych na warstwach wierzchnich materiałów.

W oparciu o wspomniane techniki depozycji, warstwy funkcjonalne, mogą zostać naniesione są na podłoża takie jak: metale, polimery, ceramikę, materiały węglowe bądź na tworzywa kompozytowe.

Uzyskane powłoki, wpływają na trwałość materiałów (wydłużenie czasu życia/użytkowania materiału poprzez poprawę odporności na ścieralność), większa odporność na działanie warunków środowiskowych (np. lepsza ochrona przed korozją), nadają im właściwości katalityczne (np. fotokataliza LZO), czynią je sensorami (np. depozycja warstw typu MOS na waflach krzemowych czy podłożach elastycznych), decydują o reakcji środowiska biologicznego na materiał (warstwy ochronne w implantologii) , odpowiednio zaprojektowane powłoki, umożliwiają wykorzystanie materiałów w elektronice czy układach konwersji energii (nadawanie określonych właściwości optycznych – fotowoltaika).